رباط به معنی کاروانسراست و در لغت نامه دهخدا به همه معنی امده و ر در رباط کسره داره

مصرع دوم بیت اول به شکل: گل غره مشو که ما در او می مانیم هم نقل شده

این رباعی رو قدیمی ها زیاد میخوننن و هماانطور که سعیده خانم گفتن، مصرع دو رو البته به صورت پر غره مشو که ما در او میمانیم ، ذکر میکنن

تفسیر این رباعی:

طبق گفته این عارف بزرگوار، این دنیا همانند کاروانسرایی است که ما آدمیان برای مدتی در آن مهمان هستیم، از آن جهت که تصور نشود سرای جاودانی است. و در هر دو جهان ناسوت و لاهوت خدای می‌ماند و بس. بر اساس آیه ۲۶ سوره مبارکه الرحمن" هر آن چه روی زمین است دستخوش مرگ و فناست".